வட்டார வழக்கு

வட்டார வழக்குகள் தான் பல சொற்களைக் கட்டிக்காத்து வருகின்றன என நினைக்கிறேன்.

எ.கா:

1. கைமாத்து -  கைம்மாறு.

2. தொறப்புக்குச்சி - திறவுகோல். (தொறக்கிறது ~ திறக்கிறது)

3. பசியாத்து - பசியாற்று 

4. உறம்பற - உறவினன்  

5. பழமை - கதை (என்ன பழமை பேசிக்கிட்டு இருக்கீங்க என்றால் என்ன கதை பேசிகிட்டு இருக்கீங்க என்று பொருள்)

நான் நகரத்திற்கு நகர்ந்த பின், இப்படி பல வட்டாரச் சொற்களையும் வட்டார மொழி நடையையும் இழந்துவிட்டேன். 

வீழுநர்

வீழுநர் என்பது தான் எவ்வளவு அழகான சொல். காதலில் வீழ்ந்தவர் (விழுந்தவர்), காதலில் தொபுக்கட்டீரென தலைக்குப்புற விழுந்தவர் :)

இதோ இக்குறளில் வள்ளுவர் எப்படி கையாண்டிருக்கிறாரென பாருங்கள்:

நீரும் நிழலது இனிதே புலவியும்
வீழ்நர் கண்ணே இனிது.

சொற்பொருள்:
புலவி - ஊடல்
வீழுதல் - விழுதல்,  ஆசை, ஆசைப்பெருக்கம்.
விழுதல் -விருப்பங்கொள்ளுதல்.
வீழுநர் - விருப்பம் கொண்டவர். (அனுப்புதல் - அனுப்புநர், இயக்குதல் - இயக்குநர் அது போல)

புலவி கூட எங்கே இனிக்கும், இன்பம் பயக்கும் எனத் தெரியுமா? எப்படி நிழலுக்கு அருகே இருக்கும் நீர், குளிர்ந்த தண்ணீராய் பருக இனிக்கிறதோ, அது போலத் தான் அன்பிற்கினிய காதலருடன் கொள்ளும் ஊடல் தான் இன்பமானதாக இருக்கும். 

சீராட்டு

கொங்கு வட்டார வழக்கில் சீராட்டு என்றால் கோபம். "சீராட்டு வந்து உக்கார்ந்துருக்கா" என்று சொல்வதுண்டு.

சீராட்டு - கோபம்.

சீராட்டி பாராட்டின்னு கேள்விப்பட்டதில்லை? கோபத்துல மூஞ்சிய தூக்கி வச்சுக்கிட்டு இருந்தா, வேடிக்கைப் பார்த்துக்கிட்டு போகக்கூடாது, அதுவும் பெண்ணா இருந்தா, சீராட்டணும் (கொஞ்சணும்), இல்லனா பெண் பாவம் பொல்லாதது :).

நோட் பண்ணிக்கோங்க.. நோட் பண்ணிக்கோங்க.

அது நிற்க.

கொஞ்சுதல் என்றால் நிரம்பாப்  பேச்சு, சிறிது பேசுதல் (கொஞ்சமாக பேசுதல்).

அதானே கொஞ்சும் போது பேச்சு எதற்கு. பின்னணியில் - "சொல்வது குறைவு, செய்வது அதிகம், செயற்புயல் நானடி" என்று பாடல் கேட்கிறதா. ;)

கரடி என்று தள்ளு

பாவேந்தரின் கட்டுரைகளை படித்துக்கொண்டிருக்கையில் "அவர்  உரை கரடி என்று தள்ள வேண்டும்" என்று குறிப்பிடுகிறார்.

என்னாது - கரடியை தள்ள வேண்டுமா என்று அலற வேண்டாம் :)

கரடி என்றால் புரட்டு (பொய், புரட்டு)

இதை சிவாவிடம் சொல்லும் போது, அருகில் இருந்த பூரணி, "அப்ப அதை foxன்னு தானே சொல்லணும், (அது தானே தந்திரமானது / cunning), ஏன் கரடின்னு சொல்லுறாங்க. கரடி பொய் சொல்லுமா", என்கிறாள். :), அதானே?

குறிப்பு:
நண்பர் உதயகுமார் பகிர்ந்த - ஒரு நரியின் மனக்குமுறல் :)
http://www.tamiloviam.com/unicode/printpage.asp?fname=10250709&week=oct2507

தீந்தா - Ink

தீந்தா - Ink

இறகு தொட்டு எழுதுவதற்கான வண்ண நீர், ஆங்கிலத்தில் இங்க் (ink).

தீண்டு என்பதன் திரிபாகத் தீந்தா ஆனது.

தீண்டு - இறகால் தீண்டப்படுவது.

தரவு - http://www.bdu.ac.in/bharathidasan/resources/katturaigal/VANTHAVAR_MOZHIYAA_SENTHAMIZCH_SELVAMAA_71_86.pdf

கலுழ் - கலுழ்தல் - கலுழன்

கலுழ் - அழுகை
கலுழ்தல் - கண்ணீர் கசிவது
கலுழன் - கருடன் (கருடன் கண் கலங்கிய வண்ணம் காட்சியளிப்பதால்  - காரணப் பெயராம்)

இன்று திருக்குறள் காமத்துப்பால் படித்துக்கொண்டிருந்தேன், கண்விதுப்பழிதல் அதிகாரத்தில் கலுழவது/கலுழும் என்று கண் கலங்குதலைப் பற்றி இருந்தது. சரி கலுழ்* என்றால் கண்ணீர் என்று நினைத்துக்கொண்டுவிட்டேன்.

மாலை பாவேந்தம் படிக்கையில் கலுழன் பற்றி படிக்க நேர்கையில், மீண்டும் கலுழ்* வர அகராதியைப் புரட்டினேன்.

### "தட் கண்ணுல மழை வர மொமெண்ட்"க்கு தமிழில் - கலுழ்தல்

பலபம்

பலபம் - நாம சிலேட்டில் எழுத உபயோகிக்கிற அதே பல்பம் தான்.

பலபம் - பலகை என்ற சொல் ஈறு திரிந்த ஓர் ஆகுபெயர், பலகை - கற்பலகை;
அதன் துகள் குழைத்துச் செய்த கற்குச்சி  - பலபம் 

தொடாமலே சுடுவது

தொட்டால் சுடும் நெருப்பிற்கு நீங்கினாலும் (தொடாமலே) சுடும் வித்தை/சாகசம் தான் தெரியுமா? அப்படி தொடாமலே சுடுவது எது எனத் தெரியுமா?

தொடிற்சுடின் அல்லது காமநோய் போல 
விடிற்சுடல் ஆற்றுமோ தீ.

படம் - வேர்ச்சொல் அறி

 Movie என்பதற்கு படம் என்ற பொருள் எப்படி வந்ததென தெரியுமா?

படம் என்றால் சீலை. முன்னெல்லாம் சீலையில் தானே வரைவார்கள், அதனால் அதற்கு படம் என்று பெயர் வந்திருக்கும். திரைப்படம் கூட (திரைச்)சீலையில் தானே காட்டுவார்கள் என்று ஊகித்திருந்தேன்.

ஆனால்,

படு + அம் = படம். படம் என்பதில் வேர்ச்சொல் "படு". படு என்றால் ஓவியனின் மனத்திலுள்ளது ஏட்டில் படுவது என்று பொருள். படம்/படல் - தொழிற்பெயர், தொழிலாகுபெயராய்ப் படமாகிய பொருளை உணர்த்துகிறது.

http://www.bdu.ac.in/bharathidasan/resources/katturaigal/VANTHAVAR_MOZHIYAA_SENTHAMIZCH_SELVAMAA_71_86.pdf

நன்றி - நண்பர் உதயகுமார்.

திருக்குற்றால குறவஞ்சியும் திரைப்படப் பாடல்களும்

திருக்குற்றால குறவஞ்சியும் திரைப்படப் பாடல்களும்

இதை உரக்க படிக்கும் போது மனதில் வந்து போன திரைப்பட பாடல் வரிகள்:

#1.

கண்ணுக்குத் கண்ணிணை சொல்லத் திரிகூடக்           கண்ணுதலைப் பார்வையால் வெல்லப்
பெண்ணுக்குப் பெண்ம யங்கவே வசந்தவல்லி       பேடையன்னம் போலவே வந்தாள்.                                                       [வசந்தவல்லி வருதல்]

பெண்ணுக்குப் பெண்ணே பேராசை கொள்ளும்
பேரழகெல்லாம் படைத்தவளோ - அவள்

செந்தமிழ்த் தேன் மொழியாள் நிலாவென
சிரிக்கும் மலர்க் கொடியாள் நிலாவென
சிர்க்கும் மலர்க் கொடியாள்
பைங்கனி இதழில் பழரசம் தருவாள்
பருகிடத் தலை குனிவாள்

#2.

இந்திரை யோஇவள் சுந்தரி யோதெய்வ ரம்பையோ                        
   மோகினியோ                           மன                   
முந்திய தோவிழி முந்திய தோகர முந்திய                        
    தோவெனவே                          உயர்                   
சந்திர சூடர் குறும்பல ஈசுரர் சங்கணி                       
   வீதியிலே                            மணிப்                   
பைந்தொடி நாரி வசந்தஒய் யாரிபொற்                          
   பந்துகொண்                        டாடினளே.

                                                    [வசந்தவல்லி பந்தடித்தல் ]


காதலன் படத்துல ஏ.ஆர்.ரஹ்மான் பயன்படுத்தியிருப்பார். பாடலுக்கும் காட்சிக்கும் சம்பந்தம் ஏதுமில்லை, ஆனாலும் கேட்டு ரசிக்கவைக்கும் பாடல்.


#3.

இடை சங்கதம் என்று [வசந்தவல்லி பந்தடித்தல் ]

இடையா அது இடையா அது இல்லாதது போல் இருக்குது

#4. 

முனிபரவும் இனியானோ-வேத

   முழுப்பலவின் கனிதானோ

கனியில்வைத்த செந்தேனோ-பெண்கள்

   கருத்துருக்க வந்தானோ

தினகரன்போற் சிவப்பழகும்-அவன்

   திருமிடற்றிற் கறுப்பழகும்

பனகமணி இருகாதும்-கண்டால்

   பாவையுந்தான் உருகாதோ; 

அன்பே நீயென்ன அந்த கண்ணனோ மன்னனோ; தென்றல் தேர் மீது வந்த காமனோ கள்வனோ

#5.

தண்ணமு துடன்பிறந்தாய் வெண்ணிலாவே அந்தத்
	தண்ணளியை ஏன்மறந்தாய் வெண்ணிலாவே
	பெண்ணுடன் பிறந்ததுண்டே வெண்ணிலாவே என்றன்
	பெண்மைகண்டுங் காயலாமோ வெண்ணிலாவே;  [வசந்தவல்லி நிலவைப் பழித்துரைத்தல்]

வாராயோ வெண்ணிலாவே கேளாயோ எங்கள் கதையை 

#6.
பெண்மைகண்டுங் காயலாமோ வெண்ணிலாவே;  [வசந்தவல்லி நிலவைப் பழித்துரைத்தல்]

இத்திக்காய் காயாதே என்னைப் போல் பெண்ணல்லவோ, நீ என்னைப் போல் பெண்ணல்லவோ.

#7.

வல்லைநிகர்முலை இல்லைஎனும்இடை

   வில்லை அனநுதல் முல்லைபொருநகை

வல்லிஎனஒரு கொல்லி மலைதனில்

   வல்லிஅவளினும் மெல்லி இவள்என

ஒல்லி வடகன டில்லி வரைபுகழ்

   புல்லி வருகுறி சொல்லி மதுரித

நல்ல பனிமலை வல்லி குழல்மொழிச்

   செல்வி புணர்பவர் கல்வி மலைக்குற; (வஞ்சி) [குறிசொல்லும் குறத்தி வருதல்]

ஒல்லி பெல்லி :) :)

#8.

வளமைபெறுஞ் சதுரயுகம் கிழமைபோல் வழங்கும் (குறத்தி வசந்தவல்லிக்குத் தலமகிமை கூறுதல்)

ஒருகணம் ஒரு யுகமாக ஏன் தோன்ற வேண்டுமோ (இப்பாடலில் நான்கு யுகங்கள் கூட நான்கு நாட்கள் போல இருக்குமாம், நாள் கழியவில்லையே என்று வெறுப்புத் தோன்றாது, இன்பமாக இருக்குமாம்)

#9. 

காமனார் தமக்கும்இவர் மாமனார் அம்மே!  (குறத்தி, திரிகூடநாதர் கினைச்சிறப்புக் கூறுதல்)

மாப்பிள்ளைக்கு மாமன் மனசு, மாமனுக்கோ காமன் மனசு 

திருக்குற்றாலக் குறவஞ்சி - ரசித்த வரிகள்

நான் ரசித்த சொல் நயம்/பொருள் நயம் மிக்க வரிகள்-

அலையிலே மலைமிதக்க (கடவுள் வணக்கம்  - சைவசமயாசாரியர் நால்வருள் மூவர்)

பைவளைத்துக் கிடக்குமிவன் மெய்வளையும் பாம்புகட்குப் பசியாதோ தென்றலைத்தான்
புசியாதோ என்பர் (உலாக்காணவந்த பெண்கள் சொல்லுதல்)

குழை ஏறி யாடி நெஞ்சைச் சூறை யாடும்விழிக் கெண்டையாள் (வசந்தவல்லியினது அழகின் சிறப்பு) 

துடிக்குள் அடங்கியொரு பிடிக்குள் அடங்குஞ்சின்ன இடையினாள் (வசந்தவல்லியினது அழகின் சிறப்பு)

பையை விரிக்கு தம்மா பாம்புசும்மா (வசந்தவல்லி வியந்து கூறுதல்)


பெண்கள் கருத்துருக்க வந்தானோ (தோழியார், திருக்குற்றாலநாதர் புகழைக் கூறக் கேட்டு வசந்தவல்லி காதல் கொள்ளுதல் )


வாகனைக்கண்டுருகுதையோ ஒரு மயக்கமதாய் வருகுதையோ (தோழியார், திருக்குற்றாலநாதர் புகழைக் கூறக் கேட்டு வசந்தவல்லி காதல் கொள்ளுதல்)

சங்க வீதியிற் சங்கம் தோற்றாள்  (வசந்தவல்லி நிலைமைகண்டு தோழிமார் புலம்பல்)

விளையாடாள் பாடாள் வாடாமாலை சூடாள் காண் 
பேசிடாத மோசம் என்ன மோசமோ என்பர்  (வசந்தவல்லி நிலைமைகண்டு தோழிமார் புலம்பல்)

கருகு தேயுடல் உருகுதே (வசந்தவல்லியைப் பாங்கிகள் உபசரித்தல்)

தண்ணிலாக் கொடும்பாவி வெண்ணிலாவே (வசந்தவல்லி நிலவைப் பழித்துரைத்தல்)

நித்திரை தானொரு சத்துரு வாச்சுதே (வசந்தவல்லி மன்மதனைப் பழித்துரைத்தல் )

மெய்யர்க்கு மெய்யர் (வசந்தவல்லி, பாங்கிக்குச் சொல்லுதல்)

குளிர் திங்கட்கொழுந்தையும் தீக்கொழுந்தாக்கிக் கொண்டேனே   (வசந்தவல்லி, பாங்கிக்குச் சொல்லுதல்)


சங்கக் குழையாரைச் சங்க மறுகினிற் கண்டுஇரு செங்கைக்குள் சங்கமுஞ் சிந்தி மறுகிவிட்டேனே (வசந்தவல்லி, பாங்கிக்குச் சொல்லுதல்)

சிறு தென்றற் குழவி தினங்கோட்டக் கொட்ட நொந்தேனே (வசந்தவல்லி, பாங்கிக்குச் சொல்லுதல்)

வெள்ளி விடையில் வியாளம் புனைந்தாரைக் கண்டு சிந்தை நள்ளிய திங்களை ஞாயிறு போலக் கண்டேனே (வசந்தவல்லி, பாங்கிக்குச் சொல்லுதல்)

அஞ்சு தலைக்குள் ஆறுதலை வைத்தார் எனது மனதில் அஞ்சு தலைக்கோர் ஆறுதலைவையார் (வசந்தவல்லி வருந்திக் கூறுதல்)

வந்தால்இந் நேரம்வரச் சொல்லு வரா திருந்தால்

மாலையா கிலுந்தரச் சொல்லு குற்றாலநாதர்

தந்தாலென் நெஞ்சைத்தரச் சொல்லு தராதி ருந்தால்

தான்பெண் ணாகியபெண்ணை நான்விடேன் என்று (வசந்தவல்லி, பாங்கியைத் திருக்குற்றாலநாதர் முன் தூதுனுப்புதல்)

கஞ்சனைமுகில் மஞ்சனை நொடித்தவர் 

    காமனைச்சிறு சோமனை முடித்தவர் (வசந்தவல்லி கூடலிழைத்தல்)

ஏரிநீர் செழிக்க வாரிநீர் கொழிக்கும் மாரிநீர் வளர் (குறிசொல்லும் குறத்தி வருதல்)

குழல் வாய்மொழி அருட்கண்
கோலவண் டிணங்குங் கொன்றைமா லிகையான் (குறிசொல்லும் குறத்தி வருதல்)

வஞ்சி எழில்அப ரஞ்சி வரிவிழி

   நஞ்சி முழுமற நெஞ்சி  (குறிசொல்லும் குறத்தி வருதல்)

நீடுமலைமயில் ஆடு மலைமதி

   மூடு மலைதிரி கூடமலைக்குற. (வஞ்சி) (குறிசொல்லும் குறத்தி வருதல்)

துவளும் இடைத் தவள நகை பவள இதழ்த் தையலே  (வசந்தவல்லி குறத்தியைக்கண்டு மலைவளங் கேட்டல்)

தேனருவித் திரையெழும்பி வானின்வழி ஒழுகும்

   செங்கதிரோன் பரிக்காலும் தேர்க்காலும் வழுகும் (குறத்தி மலைவளங்கூறுதல்)

அம்புலியைக் கவளமென்று தும்பிவழி மறிக்கும்  (குறத்தி மலைவளங்கூறுதல்)

காமனார் தமக்கும்இவர் மாமனார் அம்மே!  (குறத்தி, திரிகூடநாதர் கினைச்சிறப்புக் கூறுதல்)

கக்கத்தில் இடுக்குவாயோ வெட்கத்தை அம்மே (குறத்தி சொல்லுதல் - பாடல் 79)

ஞாளிபோல் சுவடெடுத்துப் பூனைபோல்

   ஒளிபோட்டு நரிபோற் பம்மிக்  

கூளிபோல் தொடர்ந்தடிக்கும்  (சிங்கன் தன்வலிமை கூறுதல்)

சென்னியி லேபுனற் கன்னியை வைத்த (சிங்கன், பறவைகள் வரவு கூறுதல் )

கண்ணிற் கண்டிடம் எல்லாம் அவளாகத் தோணுதே பாவியே (சிங்கன், சிங்கியை நினைத்துப் புலம்பல்)

வவ்வால் பறக்க மரநாய் அகப்பட்ட வைபவம் ஆச்சுது தானே; (சிங்கன், சிங்கியைத் தேடிக் காணாமல் வருந்துதல்)

ஒருக்கால் ஊடிக்கொள்ள இருக்காற் கூடிக் கொள்ள.   (சிங்கன், சிங்கியைக் காணுதல்)

கண்டாடித் துள்ளாடிக் கள்ளாடும் தும்பியைப் போற்

  கொண்டாடிக் கொண்டாடிக் கூத்தாடிக் கொண்டானே   (சிங்கன், சிங்கியை மகிழ்வித்தல்)

ஆக்கப் பொறுத்தவர் ஆறப் பொறார்களோ சிங்கா!   (சிங்கனும் சிங்கியும் எதிர்த்துரையாடல்)

திருக்குற்றாலக் குறவஞ்சி - புதிய சொற்கள்

திருக்குற்றாலக் குறவஞ்சி படிக்கும் போது தெரிந்து கொண்ட புதிய சொற்களும் அவைகளின் பொருளும்:


நறை - கள், தேன், மணம்
தாமம் - பூமாலை
தகை - அழகு, தகுதி, பெருமை

உரி - தோல்

கள் - மது, தேன், வண்டு 

கரி - யானை 

நறை - கள், தேன், மணம் 

தாமம் - பூமாலை
தகை - அழகு, அன்பு, குணம், தகுதி, பொருத்தம்
விளை - நரம்பு
ஞாளி - நாய்
மடவார் - பெண்டீர்
இறும்பூது - வியப்பு, பெருமை
தரளம் - முத்து

தவளம் - வெண்மை (தவளமதி)

முத்தர் - திடர் (முத்தர் திருமேனி)

மறி - மான் (மறியெழுந்த கரம், எடுத்த சிறுமறி பிடித்த தொருகரம்)
மழவு - இளமை (பவனி வந்தனரே - மழவிடைப், பவனி வந்தனரே)
விடை - எருது
மழு - கோடரி (மழு விரித்த தொருகரம்)

அடல் - வலிமை (அடல்கு லாவிய தோகை வாகனத்தரசு)
கனகம் - பொன்
சேல் - கொண்டைமீன் (செலேருங் கலகவிழி)
சிலை - வில் (புருவநெடுஞ் சிலைகள்)
மால் - மயக்கம், ஆசை  (மாலேறப் பொருதும்)
நிருபன் - அரசன்
சநு - உதவி (சநுப்பொற் காட்டி)
சூடகம் - கைவளை (கையாரச் சூடகம்  இட்டு)
வல்லி - படர் கொடி
கமுகு - பாக்குமரம் (கமுகை வென்ற கழுத்தினாள்)
தொய்யில் - வரிக்கோலம் (மகளிர் உறுப்புகளின்) எழுதும் சந்தன குழம்பு
துடி - உடுக்கை (துடிக்குள் அடங்கியொரு பிடிக்குள் அடங்குஞ்சின்ன இடையினாள்)
தட - பெரிய
பணைப்பு - பருமை
நத்து - சங்கு (நத்தணி கரங்கள்)
வண்டு - கைவளை (செங்கையில் வண்டு கலின்கலின் என்று)
அடர் - நெருங்கி
சங்கதம் - ஐயம்/சந்தேகம் (இடை சங்கதம் என்று)

மங்குல் - மேகம் (குழல் மங்குலில் வண்டு கலைந்து)
தேறல் - தேன்
மாந்தி - பருகி (நன்மொழித்  தேறல் மாந்தி)
பன்னகம்  - பாம்பு (பனகமணி இருகாதும்)
வாகன் - அழகன் (வாகனைக்கண் டுருகுதையோ)
தமனியம் - பொன் (தமனிய மாடஞ் சேர்த்து)
கலாவினாள் - கோபம் கொண்டாள் (பெரு நிலாவினொடு கலாவினாள்)
ஆகடியம் - அநியாயம் (ஆகடியஞ்  செய்தல்லவோ வெண்ணிலாவே)
வேகம் - சினம்
பன்னி - பத்தினி  / மனைவி
வாகு - அழகு (வாகுகுழல் பின்னல்)
மௌலி - தலை, சடை (தண்ணிலா மௌலிதந்த மையலா)
பிடி - பெண்யானை
மறுகு - தெரு (சங்கக் குழையாரைச் சங்க மறுகினிற் கண்டு)
மன்றல் - திருமணம்
குழவி - இளமை
கலை - ஆடை (கைம்மானைக் கண்டு கலையை நெகிழவிட்டேனே)
வியாளம் - பாம்பு (வெள்ளி விடையில் வியாளம் புனைந்தாரைக் கண்டு)
துரை - மிகுதிப்பாடு
வரை - மலை (வரைப்பெண்ணுக் காசை பூண்டு)
இக்கு - கரும்பு (வல்லிக்கு வல்லி பேசி - வல் இக்கு வல்லி பேசி)
சிலைவேள் - மன்மதன் (சிலை - வில், கரும்பை வில்லாக கொண்ட வேள் - ஆண்)
மருமாலை - கொன்றைமாலை
கஞ்சன் - பிரமன்
சோமன் - சந்திரன்
குஞ்சரம் - யானை
ஆடல் - வெற்றி (ஆடல் வளை வீதி - வெற்றி பொருந்திய வீதி)
மறுகு - தெரு
மடக்குருகு - இளநாரை (குருகு - விலங்கு முதலியவற்றின் இளமை, நாரை)
வாரி - வெள்ளம்
கதலி - ஒரு வகை வாழை
மருப்பு - கொம்பு
சேவகம் - வீரம்
மருங்கு - இடை (மருங்கிற் சாத்திய கூடையும்)
கமனித்தல் - போதல் 
நுதல் - நெற்றி
மதர் - மகிழ்ச்சி
அபரஞ்சி - புடமிட்ட பொன்
அமலன் - குற்றமற்றவன், கடவுள்
கொம்மை - வட்டம், திரட்சி, இளமை, அழகு, மார்பு
கோகிலம் - குயில் (குரங்கும் கூட:))
முழை - மலைக்குகை
எல் - சூரியன் (எல்லுலவும் விந்தைமலை)
செல் - மேகம் (செல்இனங்கள் முழவுகொட்ட)
முழவு - மத்தளம் 
வெருவு - அச்சம் 
மேதி - எருமை 
மூரல் - பல் , புன்சிரிப்பு 
மகம் - வேள்வி 
சாபம் - வில் 
இந்திர சாபம் - இந்திரனுடைய வில் - வானவில் 
ஆகு - எலி, பெருச்சாளி (ஆகுவாகனத்தான் - பிள்ளையார்)
ஏனம் - பன்றி (ஏனஉருவார் - பன்றி உரு எடுத்த திருமால்)
தென் - அழகு 
பிளவு - பாக்கு (தின்னஇலை யும்பிளவும் அள்ளித்தா)
சரம் - மூச்சு 
முதாரி - முன்கை வளையல் 
ஏழை - பெண் (ஏழைபங்கர் - சிவன்)
வெற்பு - மலை 
களபம் - கலவை (களபகத் தூரியோ - களபக் கஸ்தூரியோ)
கை - சிறுமை, கையளவு (கை மயக்கம் - சிறு மயக்கம்)
பணி - நாகம் (பணியாபரணம் பூண்ட) 
வெருட்சி - அச்சம், மருட்சி 
சன்னை - சாடை, குறிப்பு, சமிக்கை 
இதழி - கொன்றை (இதழிமாலை - கொன்றைமாலை)
மாலை - பாசம் (மாமாலை - மிகுந்த அன்பு)
வங்கணம் - காதல், நட்பு
வக்கா - கொக்குவகை, சிப்பிவகை  
தூணி - அம்புக்கூடு (அம்பறாத் தூணி)
உறுக்கு - அதட்டு (கோபத்தில் அதட்டுதல்)
சில்லி - வட்டம் (சில்லிக்கோல் - வளாரிக்கம்பு - வளைந்த தடி )
ஆளி - சிங்கம்  
சுரும்பு - வண்டு (சுரும்பிசை - வண்டின் இசை)
கூளி - பேய் 
புறவு - காடு 
கின்னரம் - யாழ்
கலி - வஞ்சகம்
மட்டு - கள் (மட்டீவாய் - மட்டு - ஈ- வாய் -- கள் குடித்ததால் ஈக்கள் மொய்க்கின்ற வாய்)
பாவகம் - இயல்பு, இயற்கை
கேகயம் - மயில்
மானவன் - மனிதன், பெருமையுடையோன் ; அரசன் ; படைத்தலைவன் ; வீரன் 
பண்ணவர்(பண்ணவன்) - கடவுள், தேவன் 
கொக்கு - குதிரை 
கொக்கு - மாமரம் 
சாறு - திருவிழா 
கூனி - இறால் 
கெம்புதல் - உரத்துப் பேசுதல் 
வாவி - கிணறு, நீர்நிலை, ஆற்றோடை 
மட்டு - மணம் (மட்டார் குழலி)
மின்னார் - அழகிய பெண்டீர் 
வருக்கை - வேர்ப்பலா 
கருக்கை - கொன்றைமரம் 
வாமம் - தீமை 
காசலை - அக்கறை; மனஒருமிப்பு
தாலம் - பூமி 

படம் - சீலை 

கங்காளம் - எழும்பு, முழு எழும்பு,  எழும்புக்கூடு

தூக்கணம் - தொங்கல்  (தூக்கணங்குருவி :))

கடம்-மதம்

தேடல்

செடிக்கொரு வளையம் போட்டுச் சிங்கியைத் தேடு வாயே (திருக்குற்றாலக் குறவஞ்சி - நூவன், சிங்கனைப் பழித்தல்)

அந்த காலத்திலேயே செடியை (மரத்தை) சுற்றிச் சுற்றி வந்து பாடுவாங்க/தேடுவாங்க போல. :)

அழகிய கற்பனை

அம்புலியைக் கவளமென்று தும்பிவழி மறிக்கும்

யானைகள் திங்களைத் தாம் உண்ணும் கவள உருண்டையென எண்ணி அது செல்கின்ற வான்வழியில் போகவிடாமல் தடை செய்யும் 

#### என்னவொரு கற்பனை!

கொக்கை அவித்தொரு சட்டியில் சாறாக வைத்து

மீறும் இலஞ்சிக் குறத்தியைக் கொண்டசெவ்

   வேட்குற வன்முதல் வேட்டைக் குப்போனநாள்

ஆறுநாட் கூடீ ஒருகொக்குப்பட்ட

   தகப்பட்ட கொக்கை அவித்தொரு சட்டியில்

சாறாக வைத்தபின் வேதப் பிராமணர்

   தாமும்கொண்ட டார்சைவர் தாமும்கொண் டார்தவப்

பேறா முனிவரும் ஏற்றுக்கொண் டார்இதைப்

   பிக்குச்சொல் லாமலே கொக்குப் படுக்கவே.  

[கண்ணிகொண்டு வாடா குளுவா! கண்ணிகொண்டுவாடா]

திருக்குற்றாலக் குறவஞ்சியில் "சிங்கன், குளுவனைப்பார்த்துக் கண்ணிகொண்டு

வரச்சொல்லுதல்" பாடலில் வருவது.

"கொக்கை அவித்தொரு சட்டியில் சாறாக வைத்தபின் வேதப் பிராமணர் தாமும் கொண்டடார் சைவர் தாமும்கொண்டார் தவப்பேறா முனிவரும் ஏற்றுக்கொண்டார்"

இது ஒரு சிலேடை.

இதை அப்படியே படித்தால் வரும் அர்த்தம் நமக்கு புரியும். அதாவது சிங்கன் என்கிற வேடன் அவன் தோழன் குளுவனிடம் சொல்லுவதாக வரும் பாடல். வேட்டையாடுவது ஒன்றும் தப்பில்லை, (இதற்கு முன் வரும் சில வரிகளில் சொல்லுவான்) கடவுள்கள் எல்லாம் வேட்டையாடித்தான் பறவைகளை (அன்னம், பருந்து), விலங்குகளை (பெருச்சாளி,மயில்) தம் வாகனங்களாக கொண்டுள்ளனர். இதோ பார், முருகன் வள்ளியை மணமுடித்ததால், அவனும் குறவனே, அவன் வேட்டைக்கு போய் ஆறு நாட்களுக்குப் பின் ஒரு கொக்கை பிடித்துவந்து, அதை சட்டியில் அவித்து(சமைத்து) சாறாக வைத்த பின்  (குழம்பாக வைத்த பின்), வேதப் பிராமணர், சைவர், தவ முனிவர்கள் எல்லோரும் ஏற்றுக்கொண்டனர் (அக்குழம்பு சுவை கண்டு உண்டனர்).

இன்னொரு அர்த்தம் பார்க்கும் முன் சில சொற்களின் பொருள்களைப்  பார்ப்போம்.

கொக்கு - மாமரம் 

சட்டி - சஷ்டி (ஆறாவது நாள் - சஷ்டி)

சாறு - திருவிழா 

இப்பொழுது அப்பாடலை மீண்டும் படியுங்கள்:

ஆறுநாட் கூடீ ஒருகொக்குப்பட்ட

   தகப்பட்ட கொக்கை அவித்தொரு சட்டியில்

சாறாக வைத்தபின் வேதப் பிராமணர்

   தாமும்கொண்ட டார்சைவர் தாமும்கொண் டார்தவப்

பேறா முனிவரும் ஏற்றுக்கொண் டார்

ஆறாவது நாள் - சஷ்டியில்/சட்டியில், கொக்கினை -மாமரம் வடிவம் கொண்ட சூரனை, வீழ்த்தி, அதை சாறாக - திருவிழாவாக வைத்தான். அதை எல்லோரும் மகிழ்ந்து ஏற்றுக்கொண்டனர்.

### சிலேடை.

காமனார் தமக்கும் இவர் மாமனார்

"திருக்குற்றால குறவஞ்சியில் "காமனார் தமக்கும்இவர் மாமனார் அம்மே! (குறத்தி, திரிகூடநாதர் கினைச்சிறப்புக் கூறுதல்)" என்று வருகிறதே, இது பற்றிய புராணக்கதை கேட்ட நினைவில்லை, உங்களுக்கு ஏதாவது தெரியுமா? தெரிந்தால் நேரம் கிடைக்கும் போது பகிருங்கள்" என்று நண்பர் சொக்கன் அவர்களைக் கேட்டிருந்தேன்.

அவர் சொன்ன ஊகத்தின் அடிப்படையிலான விளக்கம் இதோ:
காமனின் தந்தை விஷ்ணு, அந்த விஷ்ணுவின் சகோதரி உமை, ஆக காமனுக்கு அத்தை, அந்த உமையின் கணவர் சிவன், ஆகவே, மாமன், மரியாதை கருதி மாமனார்... இப்படிக் கருதலாமா? (மதனை உயிர்ப்பித்ததால் தந்தையாகக்கூடக் கருதலாம் :)). இது ஊகம்தான் விளக்கமில்லை.

காதல்! காதல்! காதல்!

"நெற்றி வந்தது கண்ணல்ல சிந்தூர ரேகை பார்"

- நெற்றியிடத்து விளங்குவது (அவரின்) நெற்றிக் கண்ணன்று; (நான்) அணிந்துள்ள சிந்துரப் பொட்டுத்தான் பார்.

### காதல்! காதல்! காதல்!

பன்றி Vs பன்னி

பன்றியை(விலங்கை)  பன்றி என எழுதுவதே மிகச் சரி . அதை பேச்சுத் தமிழில் எழுதுகிறேன் என்று நினைத்துக்கொண்டு பன்னி என்று எழுதினால் அர்த்தம் மாறிவிடும்.

பன்றி - ஒரு விலங்கு.
பன்னி - பத்தினி.

சொல் விளையாட்டு - 3

இல்லாள்(ன்); தனக்கென இல்லாள்(ன்)!!

விசும்பு

காலையில் வீட்டில் அபிராமி அந்தாதி ஒலித்துக் கொண்டிருந்தது,  நான் சமைத்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு பாட்டில் "முருகு சுவை" என்றே வர, Murug என்றால் ஹிந்தியில் chicken :) ஆஹா, பட்டர் காலையிலே பட்டர் சிக்கனை நினைவு படுத்துறாரே என்று சிரித்துக்கொண்டேன். 

அதே பாடலில் விசும்பு என்று, "முருகு சுவை"க்கு முன்னே வரும், பட்டர் சிக்கனில் லயித்த மனம் அந்த விசும்பிற்கு முன்னம் வந்த சொற்களை தவறவிட்டுவிட்டது. 

விசும்பு - படித்த/தெரிந்த சொல் தான், ஆனால் பொருள் நினைவே வரவில்லை, திருக்குறளில் கூட வரும், குறளும் நினைவில் வரவில்லை, எவ்வளவு முயன்றும் பலன் இல்லை. ஒருவேளை "முருகு சுவையில்" ;) சிக்கிக்கொள்ளாமல் எல்லா சொற்களும் மனதில் பதிந்திருந்தால், பொருள் விளங்கியிருக்கும். 

வேலையெல்லாம் முடித்து விட்டு வந்து தேடிப் பார்த்தேன். இரு அருமையான திருக்குறள் இதோ - 

விசும்பின் துளிவீழின் அல்லால்மற் றாங்கே
பசும்புல் தலைகாண்பு அரிது.

குடிப்பிறந்தார் கண்விளங்கும் குற்றம் விசும்பின் 
மதிக்கண் மறுப்போல் உயர்ந்து.

சிந்தனையை தூண்டின அபிராமி அந்தாதி:
         பாரும், புனலும், கனலும், வெங் காலும், படர் விசும்பும்,
         ஊரும் முருகு சுவை ஒளி ஊறு ஒலி ஒன்றுபடச்
         சேரும் தலைவி, சிவகாம சுந்தரி, சீறடிக்கே
         சாரும் தவம், உடையார் படையாத தனம் இல்லையே.

சொல் விளையாட்டு - 2

மனமுடையார்; திடமனமுடையார் !!

மனமுடையார் - மனம் உடைந்து போகமாட்டார். யார்? திட மனமுடையார் - திண்மையான உரம் பெற்ற மனதினை உடையவர்கள்/கொண்டவர்கள்.

சொல் விளையாட்டு - 1

ஊறுகாய் காயத்துக்கு ஊறு!

- காயம் என்றால் உடல் - "காயமே இது பொய்யடா ... " :)

- ஊறு என்றால் கெடுதல். - ஊறு விளைவிக்கும் என்று கேள்விப்பட்டிருக்கின்றோம் இல்லையா.

என்றும் மூவா முகுந்தனுக்கு இளையவளே - அபிராமி ! அபிராமி!!

என்றும் மூவா முகுந்தனுக்கு இளையவளே

                               - அபிராமி அந்தாதி

இளையவளே - என்றால் என்றாவதொரு நாள் மூப்படையாலாம் இல்லையா.
என்றும் இளையவளே - என்றால் நீ மட்டும் எப்படி "என்றும் இளையவளாக" இருக்கமுடியும்னு யாராவது சண்டைக்கு வரலாம்  இல்லையா.
அதே "என்றும் மூவா முகுந்தனுக்கு இளையவளே" என்றால் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை  :)

"அவனை நிறுத்தச் சொல்லு நான் நிறுத்துறேன்" என்கிற மாதிரி முகுந்தனுக்கு மூப்பு வந்தால் அபிராமியும் மூப்படையாலாம். ஏற்கனவே ஒருவன் மூப்படையாமல் இருக்கிறான் அதனால் இது ஒன்றும் புதிதில்லை.

அது நிற்க.

திடீரென்று பட்டர் ஏன் அபிராமியை இளையவளே என்று அழைக்கிறார்? அதற்கு முன் தான் "கறை கண்டவனுக்கு மூத்தவளே" என்கிறார். ஒருவேளை அபிராமி (பெண்ணல்லவா) வயதை அதிகமாக இருக்குமாறு சொன்னவுடன் கோவித்துக்கொள்வாளோ என்னமோ என்று உடனே இளையவளே என்கிறாரோ என்னமோ :)

இங்கு மூத்தவளே எனும் போது மேலானவள் என்றே பொருள் படும்படி வருமென்று எனக்கு தோன்றுகிறது. கறைகண்டவனுக்கு மூத்தவளே - நீலகண்டனுக்கே விசத்தை முறித்த மேலானவளே!

உழுவலன்பர்

ஒரு புத்தகத்தின் முன்னுரையில் ஆசிரியர் அவர்தம் நண்பரைக் குறிப்பிட்டு நன்றி உரைக்கையில் நண்பரை "உழுவலன்பர்" எனக் குறிப்பிடுகிறார்.

உழுவல் என்றால் இங்கு - இடைவிடாத அன்பு, எழுமையுந் தொடரும் அன்பு என்ற பொருளில் வருகிறது.

எழுமையுந் தொடரும் அன்பினை / இடைவிடாத அன்பினை செலுத்தும் நண்பர் - A friend forever !

வெண்பா - முதல் முயற்சி

வெண்பா இலக்கணம் கற்றப் பின் அதையொட்டி எழுதிய முதல் பா  :

அறிந்தேன் இலக்கணம் யாப்பிசைக்க வேண்டுமென
தெளிந்தேன் தேர்ந்தேன் கசடற கற்று

[குறிப்பு - தெளிந்தேன் என வந்தால் வேண்டுமென - தெளிந்தேன் இடையே தளை தட்டும், ஆகையால் இந்த திருத்தம்]

அறிந்தேன் - நிரை நேர் - புளி.மா
இலக்கணம் - நிரை நிரை - கரு.விளம் - இயற்சீர் வெண்டளை
யாப்பிசைக்க - நேர் நிரை நேர் - கூ.விளம்.காய்  - இயற்சீர் வெண்டளை
வேண்டுமென - நேர் நிரை நேர் - கூ.விளம்.காய்  - வெண்சீர் வெண்டளை

தெளிந்தேன் - நிரை நேர் - புளி.மா
தேர்ந்தேன் - நேர் - நேர் - தே.மா
கசடற - நிரை நிரை - கரு.விளம் - இயற்சீர் வெண்டளை
கற்று - நேர்பு - காசு - இயற்சீர் வெண்டளை

1. ஈரடி - முதலடி அளவடி, இரண்டாம் அடி சிந்தடி.
2. மா, விளம், காய் சீர்கள்
3. இயற்சீர் வெண்டளை, வெண்சீர் வெண்டளை
4. ஈற்றுச்சீர் காசு.


### சொற்கள் எல்லாம் எங்க ஓடி ஒழிந்து கொண்டன எனத் தெரியவில்லை, படிக்க நன்றாக இல்லையென எனக்கு தெரிகிறது.  இருப்பினும் தளை தட்டாம முதலில் எழுதிப் பழக்கவேண்டுமென, காலம் கடத்தாமல் ஒரு முயற்சி எடுத்தேன்.

வெண்பா

ஒரு வெண்பா எழுத தெரிந்திருக்க வேண்டிய அடிப்படைகள்: 

• எழுத்து 
• குறில் - ஒரு மாத்திரை கால அளவு 
• நெடில் - இரு மாத்திரை கால அளவு
• மெய் - அரை  மாத்திரை கால அளவு
• ஔகாரக் குறுக்கம் - ஒன்றரை மாத்திரை (முதலெழுத்தாக மட்டுமே வரும் போது)
• ஐகாரக் குறுக்கம் - ஒன்றரை மாத்திரை (முதலெழுத்தாக வரும் போது), ஒரு மாத்திரை (இடையிலோ இறுதியிலோ வரும் போது)
• குற்றியலிகரம், குற்றியலுகரம் - அரை மாத்திரை 
• மகரக்குறுக்கம் - மகர மெய் குறுக்கம் - கால் மாத்திரை 
•  ஆய்தக்குறுக்கம் - கால் மாத்திரை 

• அசை
• நேரசை - ஒரு குறில் எழுத்து அல்லது நெடில் எழுத்து, தனியாகவோ மெய் எழுத்துடன் சேர்ந்தோ வருவது நேர் அசை.

• குறில் 
• குறில் + மெய் 
• நெடில்
• நெடில் + மெய் 
• நிரையசை - குறில், நெடில் ஆகிய இரண்டும் தொடர்ந்து வருவதும் இரண்டு குறில் எழுத்துகள் தொடர்ந்து வருவதும், இவ்விரண்டின் பின் மெய் எழுத்து வருவதும் நிரை அசை.
• இரு குறில்கள் 
• இரு குறில்களும் மெய்யெழுத்தும்
• குறிலும் நெடிலும் 
• குறிலும் நெடிலும் மெய்யெழுத்தும்

• சீர் 
• ஓர் அசைச் சீர் 
• நேர் = நாள் 
• நிரை = மலர் 
• நேர் + குற்றியலுகரம் (நேர்பு) = காசு  (ஈற்று சீராக மட்டும் வரும்)
• நிரை + குற்றியலுகரம் (நிரைபு) = பிறப்பு (ஈற்று சீராக மட்டும் வரும்)
• 
  
• ஈரசைச் சீர் - இயற்சீர் / ஆசிரியச்சீர் / ஆசிரிய உரிச்சீர் / அகவற்சீர் 
• நேர் + நேர் = தே.மா 
• நேர் + நிரை = புளி.மா 
• நிரை + நேர் = கூ.விளம் 
• நிரை + நிரை = கரு.விளம் 
• மூவசைச் சீர் - உரிச்சீர்
• காய்ச்சீர் :
• நேர் + நேர் + நேர் = தே.மாங்.காய் 
• நேர் + நிரை + நேர் = புளி.மாங்.காய் 
• நிரை + நேர் + நேர் = கூ.விளங்.காய் 
• நிரை + நிரை + நேர் = கரு.விளங்.காய் 
• கனிச்சீர் 
• நேர் + நேர் + நிரை = தே.மாங்.கனி 
• நேர் + நிரை + நிரை = புளி.மாங்.கனி 
• நிரை + நேர் + நிரை = கூ.விளங்.கனி 
• நிரை + நிரை+ நிரை = கரு.விளங்.கனி 
• நாலசைச் சீர் - பொதுச்சீர் 
• தண்பூ - கடைசி இரு சீர்கள் - நேர் (தண்) + நேர் (பூ)
• நேர் + நேர் + நேர் + நேர் = தே.மாந்.தண்.பூ 
• நேர் + நிரை + நேர் + நேர் = புளி.மாந்.தண்.பூ 
• நிரை + நேர் + நேர் + நேர் = கூ.விளந்.தண்.பூ 
• நிரை + நிரை + நேர் + நேர் = கரு.விளந்.தண்.பூ 
• 
  
• தண்ணிழல் - கடைசி இரு சீர்கள் - நேர் (தண்) + நிரை (நிழல்)
• நேர் + நேர் + நேர் + நிரை = தே.மாந்.தண்.ணிழல் 
• நேர் + நிரை + நேர் + நிரை =புளி.மாந்.தண்.ணிழல்  
• நிரை + நேர் + நேர் + நிரை = கூ.விளந்.தண்.ணிழல் 
• நிரை + நிரை + நேர் + நிரை = கரு.விளந்.தண்.ணிழல்
•  
• நறும்பூ - கடைசி இரு சீர்கள் - நிரை  (நறும்) + நேர் (பூ)
• நேர் + நேர் + நிரை + நேர் = தே.மா.நறும்.பூ 
• நேர் + நிரை + நிரை + நேர் = புளி.மா.நறும்.பூ 
• நிரை + நேர் + நிரை + நேர் = கூ.விள.நறும்.பூ 
• நிரை + நிரை+ நிரை+ நேர் = கரு.விள.நறும்.பூ 
• 
  
• நறுநிழல் - கடைசி இரு சீர்கள் - நிரை  (நறும்) + நிரை (நிழல்)
• நேர் + நேர் + நிரை + நிரை = தே.மா.நறு.நிழல் 
• நேர் + நிரை + நிரை + நிரை = புளி.மா.நறு.நிழல் 
• நிரை + நேர் + நிரை + நிரை = கூ.விள.நறு.நிழல் 
• நிரை + நிரை+ நிரை + நிரை = கரு.விள.நறும்.பூ 
• 
  
• தளை 
• செய்யுள்களில் அருகருகே வரும் சீர்களுக்கு இடையேயான தொடர்பு தளை.
• நிலைச் சீர் - வருஞ் சீர் 
• இரு சீர்களுக்கிடையேயான தளையின் இயல்பு நிலைச்சீரின் வகை, அதன் இறுதி அசை, வருஞ்சீரின் முதல் அசை என்பவற்றில் பெரிதும் தங்கியுள்ளது.
• ஆசிரியத்தளை - ஆசிரியப்பாவிற்கு உரியது 
• நேர் ஒன்றா ஆசிரியத்தளை 
• மா முன் நேர் வரின் 
• நிரை ஒன்றா ஆசிரியத்தளை 
• விள முன் நிரை வரின் 
• வெண்டளை - வெண்பாவிற்கு உரியது
• இயற்சீர் வெண்டளை 
• மா முன் நிரை வரின் 
• விள முன் நேர் வரின் 
• வெண்சீர் வெண்டளை 
• காய் முன் நேர் வரின் 
• கலித்தளை - கலிப்பாவிற்கு உரியது
• காய் முன் நிரை வரின் 
• வஞ்சித்தளை - வஞ்சிப்பாவிற்கு உரியது
• நிலைச்சீர் கனி 
• ஒன்றிய வஞ்சித்தளை 
• கனி முன் நிரை  வரின்  
• (நிலைச்சீரில் ஈற்றசை நிரை - வருஞ்சீரில் நிரை  - ஒன்றிய) 
• ஒன்றா வஞ்சித்தளை 
• கனி முன் நேர் வரின்
• (நிலைச்சீரில் ஈற்றசை நிரை - வருஞ்சீரில் நேர் - ஒன்றா)
• அடி 
• இரண்டு சீர் அடி - குறளடி 
• மூன்று சீர் அடி - சிந்தடி 
• நான்கு சீர் அடி - அளவடி 
• ஐந்து சீர் அடி - நெடிலடி
• ஆறு/ஏழு/எட்டு சீர் அடி -  கழிநெடிலடி 
• ஒன்பது/பத்து சீர் அடி - இடையாகு கழி நெடிலடி
• பதினொன்று முதல் பதினாறு வரை சீர்கள் கொண்ட அடி - கடையாகு கழி நெடிலடி

• தொடை
• மோனை - சீர் மோனை, அடி மோனை 
• முதல் சீரின் முதல் எழுத்தோடு அடுத்து வரும் சீர்களில் ஒன்றிலோ பலவற்றிலோ உள்ள முதல் எழுத்து ஒன்றி வருவது.
• தனி உயிர்க்கு தனி உயிரே மோனையாக வரும்.
• அ - ஆ - ஐ - ஔ
• இ - ஈ - எ - ஏ 
• உ - ஊ - ஒ - ஓ 
• ஒரு குறிப்பிட்ட மெய் மேல் ஏறிய உயிருக்கு அதே மெய் மேல் ஏறிய உயிரே மோனையாக வரும். விலக்குகள்:
• ச - த 
• ஞ - ந 
• ம - வ 
• எதுகை - சீரெதுகை, அடியெதுகை 
• சீரின் முதல் எழுத்து அளவொத்து இருக்க, இரண்டாம் எழுத்து முதலிய மற்ற எழுத்துக்கள் ஒலி ஒத்து வருவது.
• இயைபு 
• அடியின் இறுதி (கடைசி சொல்லோ கடைசி எழுத்தோ) ஒன்றி வருவது.
• முரண்
• அடிதோறும் சொல்லாலும் பொருளாலும் முரண்படுவது. 
• அளபெடை 
• எழுத்துக்கள் தமக்குரிய மாத்திரைகளுக்கு அதிகமாக அளபெடுத்து (நீண்டு) ஒலிப்பது அளபெடை
• அந்தாதி
• ஒரு அடியில் ஈற்றில் அமையும் சீர், அசை அல்லது எழுத்து, அடுத்துவரும் அடியின் தொடக்கமாக அமைவது அந்தாதித் தொடை.
• அடுத்தடுத்த செய்யுள்களில் இத் தொடர்பு இடம்பெறின் அதுவும் அந்தாதித் தொடையே. அதாவது ஒரு செய்யுளின் இறுதிச் சீர், அசை அல்லது எழுத்தை அடுத்துவரும் செய்யுளின் முதலில் வரும் வகையில் அமையின் அதுவும் அந்தாதித் தொடை எனப்படும்.
• எழுத்தந்தாதி, அசையந்தாதி, சீரந்தாதி, அடியந்தாதி.
• இரட்டைத் தொடை
• செய்யுள் ஒன்றின் ஒரு அடியில் முழுவதும் ஒரே சொல்லே அதன் சீர்களாகத் திரும்பத் திரும்ப வருமாயின் அது இரட்டைத் தொடை எனப்படும். 
• எனினும் இச் சொல் எல்லா இடங்களிலும் ஒரே பொருளிலேயே வரவேண்டும் என்பதில்லை. வெவ்வேறு பொருள்களிலும் வரலாம். 
• செந்தொடை 
• மோனை, எதுகை, இயைபு, முரண், அளபெடை, அந்தாதி, இரட்டை போன்ற எவ்வகைத் தொடையும் இல்லாமல், அவற்றில் உள்ள சொற்களின் இயல்பான தன்மையினால் அழகுற அமைவது செந்தொடை எனப்படுகின்றது

• தொடை விகற்பங்கள் 
• எட்டுத் தொடைகளிலே முதல் ஐந்து தொடை ஒவ்வொன்றுக்கும் அவை பாவிலே அமைந்து வருகின்ற இடங்களைப் பொறுத்து, எட்டு வகையான வேறுபாடுகள் யாப்பிலக்கண நூல்களிலே சொல்லப்பட்டுள்ளன. இவை யாப்பிலக்கணச் சொற் பயன்பாட்டு வழக்கில் “விகற்பங்கள்” எனப்படுகின்றன.
• மேற் கூறிய எட்டு விகற்பங்களும் வருமாறு.
• அடி
• இணை (1,2 சீர்களில் வருதல்),
• பொழிப்பு  (1,3 சீர்களில் வருதல்),
• ஒரூஉ (1,4 சீர்களில் வருதல்),
• கூழை (1,2,3 சீர்களில் வருதல்),
• மேற்கதுவாய்  (1,3,4 சீர்களில் வருதல்)
• கீழ்க்கதுவாய் (1,2,4 சீர்களில் வருதல்)
• முற்று (1,2,3,4 சீர்களில் வருதல்)

• மோனை, எதுகை, முரண், அளபெடை, இயைபு ஆகிய தொடைகளில் எட்டுவகையான விகற்பங்கள் ஏற்படும்போது மொத்தம் நாற்பது தொடை விகற்பங்கள் உண்டாகின்றன. இவற்றுடன் விகற்பங்கள் இல்லாத அந்தாதி, இரட்டை மற்றும் செந்தொடைகளும் சேர்ந்து நாற்பத்து மூன்று ஆகின்றது.

வெண்பாவிற்கான  இலக்கணம்:

• வெண்பா
• செப்பலோசை 
• இயர்சீர் வெண்டளை, வெண்சீர் வெண்டளை
• குறள் வெண்பா 
• ஈரடிகள்
• முதல் அடியில் நான்கு சீர்களும் (அளவடி), இரண்டாவது அடியில்  மூன்று சீர்கள் (சிந்தடி)
• சிந்தியல் வெண்பா 
• மூவடிகள் 
• முதல் இரண்டு அடிகள் அளவடி, ஈற்றடி சிந்தடி 
• இன்னிசைச் சிந்தியல் வெண்பா
• தனிச்சொலின்றி
• நேரிசைச் சிந்தியல் வெண்பா
• இரண்டாம் அடியின் இறுதியில் தனிச்சொல் பெற்று
• நேரிசை வெண்பா
• நான்கு அடிகளை உடையதாக இருத்தல்.
• இரண்டாவது அடியில் தனிச்சொல் வருதல்.
• நான்கு அடிகளும் ஒரே வகையான எதுகை உடையனவாகவோ அல்லது முதல் இரண்டு அடிகளும் ஒருவகை எதுகை உடையனவாக இருக்க, அடுத்த இரண்டும் வேறுவகை எதுகை உடையனவாகவோ இருத்தல்.
• இன்னிசை வெண்பா 
• நான்கு அடிகளைக் கொண்டு, நேரிசை வெண்பாவுக்கு உரிய இலக்கணங்கள் அமையாத ஏனைய வெண்பாக்கள்.
• பஃறொடை வெண்பா
• நான்கு அடிகளுக்கு மேல் அதிகப்பட்சம் பன்னிரண்டு அடிகள் வரை அமைந்த வெண்பா
• பஃறொடை வெண்பாக்களிலும் நேரிசை, இன்னிசை வேறுபாடுகள் உண்டு 
• கலிவெண்பா
• பன்னிரண்டு அடிகளுக்கு மேல்.
• இன்னிசைக் கலிவெண்பா, நேரிசைக் கலிவெண்பா என இருவகைப்படும். 
• இன்னிசைக் கலிவெண்பா 
• பதின்மூன்று அடிகள் முதல் பல அடிகளில் தனிச்சொல் பெறாமல் வரும். 
• நேரிசைக் கலிவெண்பா
• இரண்டிரண்டு அடிகள் ஒவ்வொரு எதுகையும்தனிச்சொல்லும் பெற்று கண்ணி என்ற பெயரில் பலவாக வரும்.

• வெண்பா எழுதும் போது கவனிக்கவேண்டியவை விதிமுறைகள் 
• வெண்பாவில் இயற்சீர் நான்கும் (தேமா புளிமா கருவிளம் கூவிளம்) வெண்சீர் நான்கும் (தேமாங்காய் புளிமாங்காய் கருவிளங்காய் கூவிளங்காய்) மட்டும் வரும்.
• ஈற்றடி சிந்தடியாகவும் (மூன்று சீர்கள் கொண்டது சிந்தடி) மற்ற அடிகள் அளவடிகளாகவும் (நான்கு சீர்கள் கொண்டது அளவடி) வரவேண்டும்.
• வெண்பாவின் அளவடிகளில் பொழிப்பு (1,3ஆம் சீர்களில்) மோனை வரவேண்டும். சிறுபான்மை ஒரூஉ(1,4 ஆம் சீர்களில்) மோனையும் வரலாம். 
• சிந்தடியாகிய ஈற்றடியிலும் பொழிப்பு மோனை வரவேண்டும்.
• ஈற்றடியின் இறுதிச்சீர் நாள் மலர் காசு பிறப்பு இவற்றிலொன்றைப் பெற்று முடிதல் வேண்டும்.
• குறள் வெண்பாவிற்கு சில தொடை தொடர்பான விதி தளர்த்தல்கள் உள்ளன.